Διαμόρφωση της σχολικής μας αυλής: Ένα πρόγραμμα Π.Ε. Μάναλης Παντελής, Υπέυθυνος Π.Ε. Δνσης Β/θμιας Εκ/σης Πειραιά

Ο αύλειος χώρος ενός σχολείου είναι τέτοιος που συγκεντρώνει καθημερινά πλήθος δραστηριοτήτων με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους μαθητές. Εκεί ξεκουράζονται, σκέπτονται, συζητούν, αστειεύονται, καυγαδίζουν, σπάζουν τη ρουτίνα του μαθήματος στην τάξη, κυρίως όμως παίζουν. Ένας τέτοιος χώρος λοιπόν πρέπει να είναι λειτουργικός και ελκυστικός στους μαθητές, να αποτελεί χώρο αγωγής (οι μαθητές εκεί αναπτύσσουν δραστηριότητες και εκφράζουν τον εσωτερικό τους κόσμο) και να παρέχει σε αυτούς ποικίλα εκπαιδευτικά ερεθίσματα.

Ο τρόπος όμως που διαμορφώνονται οι σχολικές αυλές σήμερα δεν παίρνει υπόψη του τις παραπάνω ανάγκες. Κυριαρχεί η όψη μιας σκληρής επιφάνειας (τσιμέντο, άσφαλτος) με περιορισμό των χώρων πρασίνου. Περιορίζονται οι διαφορετικές χρήσεις που μπορεί να έχει μια αυλή ώστε να εξυπηρετεί ανάγκες όπως αισθητικές, κοινωνικές, εκπαιδευτικές κ.ά. Αγνοείται η ανάγκη επαφής των μαθητών με το φυσικό περιβάλλον. Οι σχολικές αυλές θα μπορούσαν να αποτελούν ένα περιβάλλον πλούσιο σε μαθησιακές εμπειρίες που να διευκολύνει τη βιωματική και ενεργητική προσέγγιση της γνώσης. Ο σχεδιασμός τους όμως, πολύ απέχει από αυτήν την αντίληψη. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να μεταφέρεται στους μαθητές ένα μήνυμα απαξίας και υποβιβασμού για τους ίδιους και το περιβάλλον μέσα στο οποίο περνούν τόσες σημαντικές ώρες της ζωής τους, αλλά και για το περιβάλλον γενικότερα. (Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, (2004), «Στην Αυλή των … Οικολογικών σχολείων. Σαν στο σπίτι μας» Εκπαιδευτικό Υλικό, Αθήνα.) 

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ:

https://docs.google.com/file/d/0ByeYzmQa0gJQYzlYRmx5eWlDWlE/edit