Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Πως να θρέψουμε όλους τους ανθρώπους;

Research Game

Ο λαχανόκηπος του 2ου ΕΠΑΛ ΙΛΙΟΥ

Υπεύθυνος καθηγητής : Γιάννης Ζοπανιώτης

Ο λαχανόκηπος του 6ου Γυμνασίου Χαιδαρίου

Υπεύθυνος του προγράμματος ο Δ/τής Στέλιοε Μπάλλος και ομάδα καθηγητών
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.


Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.
Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της. Η ελιά ως σύμβολο:
Λόγω του σημαντικού ρόλου που έπαιξε η ελιά ανά τους αιώνες στην καθημερινότητα των λαών της Μεσογείου και ειδικότερα στην Ελλάδα, τα κλαδιά, ο καρπός αλλά και το ελαιόλαδο, ο «χυμός» του ελαιόδεντρου, έχουν συμβολικό χαρακτήρα και κατέχουν τιμητική θέση σε διάφορες δραστηριότητες της ζωής των κατοίκων της περιοχής.





         Η ΕΛΙΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

   
Πηγές αναφέρουν ότι οι έξι πρώτες Ολυμπιάδες είχαν ως έπαθλο ένα μήλο. Μετά καθιερώθηκε ως έπαθλο των Ολυμπίων ο κότινος, το στεφάνι από κλαδί της ιερής αγριελιάς που είχε βλαστήσει έξω από τον οπισθόδομο του ναού του Δία στην Ολυμπία. Στα Παναθήναια σημαντικό ρόλο έπαιζε η ελιά του Ερεχθείου, αλλά και τα στέφανα που φτιάχνονταν με τα κλαδιά της. Στην ιερή πομπή στους δρόμους της Αθήνας συμμετείχαν οι θαλλοφόροι, γέροντες ωραίοι και ευθυτενείς, που κρατούσαν στα χέρια τους κλάδους ελαίας.Μια λεπτομέρεια που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι οι Αθηναίοι, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους πολιτισμένους, κρατούσαν κλαδιά ελιάς, ενώ οι χειραφετημένοι δούλοι και οι βάρβαροι κρατούν κλαδιά βελανιδιάς, αφού η βελανιδιά σηματοδοτεί τον πρωτόγονο πολιτισμό, την τραχύτητα και τη βιαιότητα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες ονομάστηκαν στεφανίτες ή ιεροί αφού τα έπαθλα είναι απλά στέφανα, σε αντίθεση με τα Παναθήναια που ήταν χρηματίτες, όπου το έπαθλο του στεφανιού ελιάς συνοδευόταν από βαρύτιμα υλικά έπαθλα.
 


               Η ΕΛΙΑ ΩΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΟ

ÒΣε ένδειξη της εκτίμησης που δείχνουν οι λαοί της Μεσογείου στην ελιά, πολλά αντικείμενα καθημερινής χρήσης διακοσμούνται με μοτίβα αποτελούμενα από κλαδιά και καρπούς του ελαιόδεντρου. Έτσι, συχνά συναντάμε στην Ελλάδα και στις άλλες μεσογειακές χώρες την ελιά να κοσμεί πήλινα και ξύλινα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, λευκά είδη, κοσμήματα κ.α. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής η χρήση της ελιάς σε γάμους και βαπτίσεις, τόσο ως πρωτογενές υλικό (στεφάνια παράνυμφων σε γάμο, διακόσμηση λαμπάδων) όσο και ως διακοσμητικό στοιχείο (επάργυρα στέφανα του γάμου σε απομίμηση στεφάνου ελιάς, μπομπονιέρες κ.α.).
 

Παρασκευή 11 Απριλίου 2014

4ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ

Μια σύντομη παρουσίαση του προγράμματος του 4ου Γ/σιου Χαιδαρίου , στο πλαίσιο της θεματικής -επιμορφωτικής συνάντησης της Υπεύθυνης ΠΕ με εκπαιδευτικούς που εκπονούν πρόγραμμα σχετικό με τον κήπο και το αστικό-περιαστικό πράσινο καθώς και το Δάσος. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα μπαίνει το πλαίσιο της 3ης χρονιάς του Τοπικού θεματικού Δικτύου 'Σχολικοί λαχανόκηποι καλλιεργώ μέρος της τροφής μου'' που είναι η δημιουργία τράπεζας σπόρων και η ανταλλαγή τους. Υπεύθυνη καθηγήτρια η Κρύστα Κριμιτζά ΠΕ07 Συμμετέχει η Διευθύντρια κ. Γκανά

Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

εργασίες ομάδας


Διαμόρφωση της σχολικής μας αυλής: Ένα πρόγραμμα Π.Ε. Μάναλης Παντελής, Υπέυθυνος Π.Ε. Δνσης Β/θμιας Εκ/σης Πειραιά



Ο αύλειος χώρος ενός σχολείου είναι τέτοιος που συγκεντρώνει καθημερινά πλήθος δραστηριοτήτων με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους μαθητές. Εκεί ξεκουράζονται, σκέπτονται, συζητούν, αστειεύονται, καυγαδίζουν, σπάζουν τη ρουτίνα του μαθήματος στην τάξη, κυρίως όμως παίζουν. Ένας τέτοιος χώρος λοιπόν πρέπει να είναι λειτουργικός και ελκυστικός στους μαθητές, να αποτελεί χώρο αγωγής (οι μαθητές εκεί αναπτύσσουν δραστηριότητες και εκφράζουν τον εσωτερικό τους κόσμο) και να παρέχει σε αυτούς ποικίλα εκπαιδευτικά ερεθίσματα.

Ο τρόπος όμως που διαμορφώνονται οι σχολικές αυλές σήμερα δεν παίρνει υπόψη του τις παραπάνω ανάγκες. Κυριαρχεί η όψη μιας σκληρής επιφάνειας (τσιμέντο, άσφαλτος) με περιορισμό των χώρων πρασίνου. Περιορίζονται οι διαφορετικές χρήσεις που μπορεί να έχει μια αυλή ώστε να εξυπηρετεί ανάγκες όπως αισθητικές, κοινωνικές, εκπαιδευτικές κ.ά. Αγνοείται η ανάγκη επαφής των μαθητών με το φυσικό περιβάλλον. Οι σχολικές αυλές θα μπορούσαν να αποτελούν ένα περιβάλλον πλούσιο σε μαθησιακές εμπειρίες που να διευκολύνει τη βιωματική και ενεργητική προσέγγιση της γνώσης. Ο σχεδιασμός τους όμως, πολύ απέχει από αυτήν την αντίληψη. Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να μεταφέρεται στους μαθητές ένα μήνυμα απαξίας και υποβιβασμού για τους ίδιους και το περιβάλλον μέσα στο οποίο περνούν τόσες σημαντικές ώρες της ζωής τους, αλλά και για το περιβάλλον γενικότερα. (Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, (2004), «Στην Αυλή των … Οικολογικών σχολείων. Σαν στο σπίτι μας» Εκπαιδευτικό Υλικό, Αθήνα.) 
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ:

Κυριακή 6 Απριλίου 2014


ΚΟΥΛΟΥΡΑΚΙΑ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ ΜΕ ΣΟΥΣΑΜΙ ΚΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Υλικά για 80 κουλουράκια περίπου:
ΥΛΙΚΑ
800 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις κοσκινισμένο
½ νεροπότηρο ελαιόλαδο
½ νεροπότηρο σπορέλαιο
1 φλ. τσαγιού ζάχαρη

¾ νεροπότηρου χυμός πορτοκαλιού
Χυμός από ½ λεμόνι
1 κουταλιά σούπας αμμωνία
1 κουταλάκι γλυκού σόδα
Ξύσμα από 2 πορτοκάλια και 1 λεμόνι
¼ φλ. καφέ ρακί
¼ φλ. καφέ κονιάκ
1 κουταλάκι γλυκού κανέλλα

Λίγο σουσάμι και ζάχαρη (μαύρη αν θέλετε) για τη διακόσμηση 
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Στο μπολ του μίξερ ρίχνουμε το ελαιόλαδο και το σπορέλαιο, 
την ζάχαρη, το ξύσμα, το κονιάκ, τη ρακί,
 την κανέλλα και την αμμωνία.
 Ανακατεύουμε ελαφρά, 
χρησιμοποιώντας το γάντζο του ζυμώματος.
Μέσα στο χυμό του πορτοκαλιού και του λεμονιού 
διαλύουμε την σόδα 
(αυτό το κάνουμε πάνω από τον κάδο του  μίξερ γιατί φουσκώνει πολύ και χύνεται) 
και το αδειάζουμε μέσα στον κάδο.
Ανακατεύουμε σε μέτρια ταχύτητα να ενωθούν καλά τα υλικά 
και προσθέτουμε κουταλιά-κουταλιά το αλεύρι, 
συνεχίζοντας το ζύμωμα για 5 λεπτά περίπου, 
μέχρι να πετύχουμε μια μαλακιά ζύμη ~ 
εννοείται πως, αν θέλουμε,  το ζύμωμα μπορούμε να το κάνουμε με το χέρι!
Προθερμαίνουμε το φούρνο στον αέρα στους 170ο 
και στρώνουμε με λαδόκολλα 3 λαμαρίνες του φούρνου.
Σε ένα ρηχό πιάτο ρίχνουμε λίγο σουσάμι και λίγη ζάχαρη 
(ταιριάζει ωραιότατα και η μαύρη ζάχαρη),
 ανακατεύουμε και ραντίζουμε με 2-3 σταγόνες νερό.  
Αυτό το κάνουμε για να κολλάει εύκολα το σουσάμι και η ζάχαρη 
πάνω στα κουλουράκια. 
Παίρνουμε μικρά κομμάτια από τη ζύμη 
και πλάθουμε στρογγυλά κουλουράκια.
Τα ακουμπάμε στο πιάτο με το σουσάμι και τη ζάχαρη 
(από τη μιά πλευρά μόνο)
και τα τοποθετούμε στη λαμαρίνα σε απόσταση μεταξύ τους, γιατί φουσκώνουν. Τα ψήνουμε για 12-15 λεπτά περίπου 
(ανάλογα με το μέγεθος), 
τα βγάζουμε από το φούρνο, τα ακουμπάμε σε σχάρα να κρυώσουν τελείως
 και τα φυλάμε σε ερμητικά κλειστό σκεύος.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!

«Καλλιέργεια Νέων Δεξιοτήτων και Περιβαλλοντικής συνείδησης στον σχολικό κήπο»

Επιμορφωτικό Σεμινάριο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Δ.Δ.Ε. Γ΄ Αθήνας, στο πλαίσιο του Τοπικού Θεματικού Δικτύου Π.Ε. «Σχολικοί Λαχανόκηπ...